Aangekomen op de aan mij aangeboden plek
geeft eenzaamheid mij een hand
‘Je hoort bij mij’, hoor ik zacht
Ik kijk, maar tref een leegte, er is niemand
Ik zoek naar ogen die mij zien en roep: ’ik ben er!’
Mijn geluid echoot in de stilte
En vervaagt, steeds verder weg
Ik sla mijn ogen neer en pak de hand van eenzaamheid stevig vast
‘Jij hoort bij mij’, zeg ik en het wordt rustig
Ik ben er, ik ben niet bang
Ik ben waar IK wil zijn
Alleen met mezelf
Ik ben niet bang!
Jacqueline